قوانین و دستورالعمل‌های تحریمی ایالات متحده، تجارت با کشورها یا نهادهای تحت تحریم را به‌شدت محدود می‌کنند. بااین‌حال، دفتر کنترل دارایی‌های خارجی وزارت خزانه‌داری آمریکا (OFAC) راهکارهایی ارائه داده تا در برخی موارد، کسب‌وکارها یا اشخاص بتوانند با اخذ مجوز خاص (Specific License) یا استفاده از مجوزهای عمومی (General Licenses) وارد معاملات محدود یا هدفمند شوند.
با توجه به جهانی بودن تجارت، متخصصین موسسه‌ی حقوقی لیبرالا در این مقاله به این پرسش پرداخته اند که چطور برای تجارت با کشورهای تحریم‌شده مجوز بگیریم؟ (روند اخذ لایسنس و نکات کلیدی مطابق مقررات OFAC)
تفاوت‌های کلیدی بین مجوز عمومی و مجوز خاص در تحریم‌های ایالات متحده چیست؟
۱. مجوز عمومی (General License)؛ کدام فعالیت‌ها بدون نیاز به مراحل پیچیده مجازند؟
در نظام تحریمی ایالات متحده، برخی از فعالیت‌ها یا تراکنش‌ها به‌طور پیش‌فرض از سوی دفتر کنترل دارایی‌های خارجی وزارت خزانه‌داری آمریکا (OFAC) مجاز شناخته می‌شوند. در نتیجه برای انجام اینگونه فعالیت‌ها و تراکنش‌ها نیازی به اخذ مجوز جداگانه نیست و این فعالیت‌ها تحت شمول مجوزهای عمومی قرار دارند.
این مجوزهای عمومی، از آنجایی که نیاز به فرآیندهای پیچیده‌ی اخذ مجوزهای خاص ندارند، به کسب‌وکارها و افراد اجازه می‌دهند در محدوده‌ی قوانین تحریمی به انجام فعالیت‌های خاص بپردازند. به‌عنوان مثال، تجارت دارو، تجهیزات پزشکی و برخی کالاهای ضروری در شرایط خاص، تحت مجوز عمومی انجام می‌شود.
مجوز عمومی به شرکت‌ها و نهادها این امکان را می‌دهد که در راستای تامین نیازهای بشردوستانه، همچون ارائه‌ی داروها و تجهیزات پزشکی به کشورهای تحت تحریم، بدون نیاز به مراحل طولانی و پیچیده مجوز، فعالیت کنند. البته این تجارت‌ها مشروط به رعایت الزامات و شرایط خاصی‌اند که در قوانین OFAC تعیین شده‌اند.
سوالات ۵۴۹ و ۳۶۲ به‌طور خاص به مواردی اشاره دارند که مجوز عمومی به‌طور مستقیم به آنها تعلق می‌گیرد. به‌طور مثال، سوال ۵۴۹ به‌وضوح اعلام می‌کند که فعالیت‌های بشردوستانه در برخی زمینه‌ها، ازجمله امدادرسانی پزشکی، درصورتی‌که از چهارچوب‌های مشخص‌شده پیروی کنند، مجازند.
علاوه‌بر این، سوال ۳۶۲ در رابطه با صادرات محصولات کشاورزی و کالاهای خاص تحت کد EAR99 توضیحاتی ارائه می‌دهد که به‌موجب آن، صادرات برخی اقلام کشاورزی و کالاهای با فناوری پایین، حتی به کشورهای تحت تحریم، تحت مجوز عمومی امکان‌پذیر است.
درمجموع، مجوز عمومی به‌عنوان یک ابزار ساده‌سازی‌شده برای تسهیل برخی از فعالیت‌های تجاری و انسانی در شرایط خاص عمل می‌کند و در‌حالی‌که همچنان الزامات قانونی را رعایت می‌کند، به موانع پیچیده‌ی تحریمی در برخی حوزه‌ها غلبه می‌کند.
۲. مجوز خاص (Specific License)؛ برای چه معاملاتی نیاز به مجوز ویژه از OFAC است؟
در مواردی که تراکنش‌ها یا فعالیت‌ها در چهارچوب مجوز عمومی قرار نمی‌گیرند، دریافت مجوز خاص از دفتر کنترل دارایی‌های خارجی وزارت خزانه‌داری ایالات متحده (OFAC) الزامی است. نحوه‌ی نامه‌نگاری برای اخذ مجوزهای خاص در مقاله «نامه‌نگاری با دفتر کنترل دارایی‌های خارجی (OFAC)؛ چطور از خطرات تحریم‌ها جلوگیری کرده و کسب‌وکارتان را نجات دهید؟» به طور کامل مورد بررسی قرار گرفت.
این مجوزها برای معاملاتی صادر می‌شوند که به‌طور ویژه نیازمند بررسی‌های دقیق‌تر و شرایط خاص‌اند. به عبارت دیگر، زمانی که فعالیتی فراتر از محدودیت‌های مجوز عمومی باشد یا شامل کالاها و خدمات خاصی شود که تحت تحریم قرار دارند، اخذ مجوز خاص ضروری خواهد بود.
برای نمونه، صادرات فناوری پیشرفته به کشورهایی که تحت تحریم قرار دارند یا همکاری با نهادهای دولتی تحریم‌شده، معمولا نیازمند مجوز خاص است زیرا ممکن است این ابهام به وجود بیاید که استفاده از این فناوری‌ها جهت تولید سلاح‌های هسته‌ای و … است.
این نوع مجوز به‌طور خاص برای معاملاتی صادر می‌شود که ممکن است درصورت انجام، خطراتی برای امنیت ملی یا سیاست‌های خارجی ایالات متحده ایجاد کنند. از تاثیر امنیت ملی بر وضع تحریم‌ها در مقاله «تحریم های آمریکا علیه ایران؛ بررسی دستورهای اجرایی (executive order)» به طور مفصل بحث شد، ازاین‌رو، فرآیند درخواست و دریافت مجوز خاص، معمولا پیچیده‌تر از مجوز عمومی است و ممکن است مستلزم بررسی‌های اضافی و تاییدیه‌های خاص از سوی OFAC باشد.
سوال ۳۶۶ در رابطه با قوانین تحریمی ایالات متحده به‌وضوح به این نکته اشاره دارد که برخی اقلام کشاورزی و دارویی، درصورتی‌که در فهرست مستثنا قرار نداشته باشند، نیاز به دریافت مجوز خاص دارند. به عبارت دیگر، اگر کالا یا خدماتی که قصد صادرات یا واردات آنها به کشور تحت تحریم را دارید، شامل اقلامی باشد که مشمول مستثنیات نمی‌شوند، باید از OFAC مجوز خاص دریافت کنید تا بتوانید این فعالیت‌ها را به‌صورت قانونی انجام دهید.
درمجموع، مجوز خاص ابزار نظارتی مهمی است که به دولت ایالات متحده این امکان را می‌دهد تا برخی تراکنش‌ها را تحت شرایط دقیق‌تری کنترل کند و در عین حال به برخی کسب‌وکارها اجازه دهد تا درصورت وجود شرایط خاص، با رعایت ضوابط قانونی وارد فعالیت‌های محدود یا هدفمند شوند.
چه مراحلی برای اخذ مجوز تجارت با کشور تحریم‌شده (به‌ویژه ایران) باید طی شود؟
۱. بررسی مقررات تحریمی و تعیین نوع تحریم‌ها
اولین گام در فرآیند اخذ مجوز برای تجارت با کشور تحریم‌شده، به‌ویژه ایران، این است که مشخص شود فعالیت مورد نظر شما (صادرات کالا، واردات محصولات، ارائه‌ی خدمات و…) تحت کدام نوع از تحریم‌ها قرار می‌گیرد. تحریم‌ها ممکن است به دو دسته‌ی کلی «جامع» یا «بخشی» تقسیم شوند که در مقاله «تحریم‌های ایران چه تاثیری بر انتقال پول دارند؟ (بررسی موانع و راهکارها در چهارچوب مقررات OFAC)» به بررسی آنها پرداخته شد .
تحریم‌های جامع به‌طور کلی تمام انواع فعالیت‌های اقتصادی، تجاری و مالی با کشور تحت تحریم را ممنوع می‌کنند. این تحریم‌ها شامل تمام بخش‌ها و صنایع کشور تحریم‌شده می‌شوند و هیچ‌گونه استثنائی برای آنها در نظر گرفته نمی‌شود؛ این در حالی است که تحریم‌های بخشی، محدودیت‌هایی را تنها در برخی از بخش‌ها یا صنایع خاص اعمال می‌کنند و سایر فعالیت‌ها ممکن است تحت شرایط خاص مجاز باشند.
به‌عنوان مثال، در تحریم‌های علیه ایران، بخش‌های حیاتی و استراتژیک، مانند نفت، پتروشیمی، فلزات، و سایر صنایع کلیدی، تحت تحریم‌های جامع قرار دارند؛ به همین دلیل، هرگونه تجارت در این بخش‌ها بدون دریافت مجوز خاص یا داشتن شرایط خاص مجاز نیست.
برای کسب اطلاعات دقیق‌تر در این زمینه، مراجعه به منابع معتبر همچون سوالات ۶۱۴ و ۲۶۶ که جزئیات تحریم‌های مربوط به این بخش‌ها را توضیح می‌دهند، ضروری است. این سوالات به‌طور مشخص شرایطی را بیان می‌کنند که تحت آنها برخی از کالاها و خدمات ممکن است مشمول تحریم‌های جامع قرار بگیرند و براساس آنها، روند تجارت با این کالاها و خدمات به‌شدت محدود می‌شود. شناخت دقیق نوع تحریم‌ها و بخش‌های مشمول تحریم، گام اول و اساسی برای هرگونه فعالیت تجاری با کشورهایی مانند ایران است.
۲. احراز عدم نقض تحریم‌های اشخاص و نهادهای تحریمی
دومین گام مهم در فرآیند تجارت با کشورهای تحریم‌شده، بررسی دقیق فهرست‌های تحریمی، نظیر فهرست (SDN (Specially Designated Nationals است. این فهرست شامل نام اشخاص، نهادها، شرکت‌ها و گروه‌هایی است که به‌دلیل ارتباط با دولت‌های تحریم‌شده، فعالیت‌های تروریستی، تکثیر سلاح‌های کشتارجمعی (WMD)، نقض حقوق بشر یا سایر فعالیت‌های غیر قانونی، مشمول تحریم‌های ایالات متحده قرار دارند.
لذا ضروری است که هرگونه طرف تجاری یا نهاد اقتصادی که قصد تعامل با آن را دارید، به‌طور کامل مورد بررسی قرار گیرد تا از عدم وجود ارتباط با فهرست‌های تحریمی اطمینان حاصل شود. این لیست در مقاله «فهرست SDN چیست و چرا ممکن است کسب‌وکار شما را تحت تاثیر قرار دهد؟» به طور کامل بررسی شد.
اگر طرف معامله یا مالکیت آن نهاد توسط فرد یا نهادی با بیش از ۵۰٪ سهام در فهرست SDN باشد، هرگونه تعامل تجاری با آن طرف بدون دریافت مجوز خاص از دفتر کنترل دارایی‌های خارجی (OFAC) ممنوع است. این بررسی به‌منظور جلوگیری از نقض قوانین تحریمی و حفظ اعتبار حقوقی انجام می‌شود.
به‌ویژه در مواردی که نهاد یا فرد مورد نظر در فهرست SDN قرار دارد، لازم است بررسی‌های دقیق‌تری انجام شود. برای مثال، سوال ۱۸۲ به‌طور ویژه توضیح می‌دهد که چگونه می‌توان تشخیص داد یک نهاد صرفا دولتی است یا به‌دلیل فعالیت‌های غیر قانونی، نظیر مشارکت در تولید سلاح‌های کشتارجمعی یا حمایت از تروریسم، در فهرست SDN قرار گرفته است.
این گام به‌طور کلی به‌عنوان یک مرحله‌ی ضروری در هرگونه تعامل تجاری با کشورهای تحریم‌شده در نظر گرفته می‌شود؛ چراکه نقض آن می‌تواند منجر به تحریم‌های مالی و حقوقی شدید علیه افراد و نهادهای دخیل گردد.
۳. تشخیص وجود یا عدم وجود مجوز عمومی مناسب
گام بعدی در فرآیند تجارت با کشورهای تحریم‌شده، ارزیابی این موضوع است که آیا فعالیت مورد نظر شما تحت‌پوشش یکی از مجوزهای عمومی (General License) قرار می‌گیرد یا خیر. این مجوزهای عمومی به‌طور کلی برای فعالیت‌هایی صادر می‌شوند که تحت شرایط خاص و محدودیت‌های تعریف‌شده، مجازند و نیازی به دریافت مجوز خاص ندارند. به‌طور معمول، برخی از فعالیت‌های خاص که از نظر بشردوستانه یا اقتصادی ضرورت دارند، می‌توانند مشمول مجوز عمومی شوند.
به‌عنوان مثال، صادرات اقلام بشردوستانه، مانند داروها و تجهیزات پزشکی، به کشورهایی که تحت تحریم قرار دارند، معمولا تحت مجوز عمومی قرار می‌گیرد. این مجوزها با هدف تسهیل فعالیت‌های غیر انتفاعی و بشردوستانه انجام می‌شوند و نیازی به طی مراحل پیچیده‌ی مجوز خاص ندارند. چنانچه در خصوص واردات دارو سوالی دارید به مقاله «واردات دارو به ایران» مراجعه کنید.
در این مرحله، مهم است که بررسی کنید که آیا فعالیت شما، به‌ویژه صادرات یا واردات کالاها و خدمات، با یکی از مجوزهای عمومی، ازجمله تبصره‌های مربوط به اقلام بشردوستانه یا دیگر فعالیت‌های مجاز، هم‌راستاست یا خیر.
برای مثال، سوال ۱۶۴ نمونه‌ای از حواله‌های شخصی غیر تجاری را بیان می‌کند که تحت مجوز عمومی قابل انجام است. این نوع حواله‌ها معمولا برای انتقال وجوه به‌منظور تامین نیازهای شخصی و غیر تجاری مجازند و نیازی به اخذ مجوز خاص از OFAC ندارد.
بنابراین، درصورتی‌که فعالیت شما با یکی از این مجوزهای عمومی سازگار باشد، می‌توانید بدون نیاز به درخواست مجوز خاص، به‌طور قانونی اقدام کنید. ارزیابی دقیق این موضوع به شما کمک می‌کند تا از انجام فرآیندهای غیر ضروری و زمان‌بر خودداری کرده و تنها درصورتی‌که لازم باشد، برای دریافت مجوز خاص اقدام کنید.
۴. درخواست مجوز خاص (Specific License) برای فعالیت‌هایی خارج از محدوده مجوز عمومی
درصورتی‌که فعالیت تجاری شما در چهارچوب مجوزهای عمومی قرار نگیرد، باید از طریق پورتال الکترونیکی OFAC یا مسیر رسمی دیگری درخواست صدور مجوز خاص (Specific License) نمایید. مجوز خاص به‌طور معمول برای فعالیت‌های تجاری خاص که خارج از محدوده مجوز عمومی‌اند، نظیر معاملات بزرگ، صادرات فناوری‌های پیشرفته یا همکاری با نهادهای تحت تحریم، صادر می‌شود.
در فرآیند درخواست مجوز خاص، لازم است اطلاعات دقیق و مستند ارائه دهید تا OFAC بتواند تصمیم‌گیری مناسبی داشته باشد. این اطلاعات شامل موارد زیر می‌شوند:
- توضیح کامل کالا یا خدمات مورد معامله: باید جزئیات دقیقی از کالا یا خدماتی که قصد دارید صادر یا وارد کنید ارائه دهید. این اطلاعات باید شامل نوع کالا، ویژگی‌ها و کاربرد آن باشد.
- طرف یا طرف‌های ایرانی یا خارجی دخیل در معامله: شما باید مشخص کنید که طرف معامله ایرانی یا خارجی چه کسانی‌اند و ارتباطشان با فعالیت مورد نظر را شرح دهید. درصورتی‌که طرف‌های ثالثی نیز در معامله دخیل باشند، باید اطلاعات آنها نیز ارائه گردد.
- ارزش تقریبی معامله و شیوه پرداخت: ارزش کل معامله و نحوه‌ی پرداخت آن، چه از طریق انتقال بانکی، پرداخت الکترونیکی یا روش‌های دیگر، باید به‌طور دقیق اعلام شود.
- مدارک نشان‌دهنده منبع یا مقصد وجوه: اگر ضروری باشد، لازم است مدارکی ارائه دهید که نشان‌دهنده‌ی منبع یا مقصد وجوه مرتبط با معامله باشد. این مدارک می‌توانند شامل قراردادها، صورت‌حساب‌ها، فاکتورها یا اسناد مالی دیگر باشند که تراکنش‌ها و مبالغ درگیر در معامله را شفاف می‌کند.
OFAC به‌دقت بررسی می‌کند که آیا معامله شما با سیاست‌های تحریمی و منافع ملی ایالات متحده مغایرت دارد یا خیر. در این راستا، توجه به اصول اعتبارسنجی (Due Diligence) و ارائه‌ی مستندات دقیق و کامل، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. درخواست مجوز خاص باید به‌طور کامل و بادقت تکمیل شود؛ زیرا هرگونه نقص یا عدم شفافیت در اطلاعات ارائه‌شده می‌تواند باعث تاخیر یا رد درخواست شود.
برای مثال، سوالات ۳۴۶ و ۳۴۷ توضیح می‌دهند که چگونه باید اسناد لازم را ارائه کنید و چه انتظاراتی از دقت و صحت مستندات وجود دارد.
۵. بررسی و صدور یا رد مجوز خاص
پس از دریافت درخواست مجوز خاص از سوی متقاضی، دفتر کنترل دارایی‌های خارجی ایالات متحده (OFAC) آن را بادقت بررسی می‌کند تا مطمئن شود که معامله‌ی پیشنهادی با قوانین تحریمی و سیاست‌های خارجی ایالات متحده مغایرت ندارد.
در این فرآیند، ممکن است یکی از دو نتیجه زیر حاصل شود:
۱. صدور مجوز خاص با شروط معین:
اگر OFAC درخواست مجوز خاص را تایید کند، مجوز صادر خواهد شد. بااین‌حال، این مجوز ممکن است شامل شروط و محدودیت‌هایی باشد. این شرایط ممکن است شامل تعیین بازه‌ی زمانی خاص برای انجام معامله، سقف مالی برای تراکنش، یا نوع خاصی از کالا یا خدمات که می‌توانند در چهارچوب مجوز مورد استفاده قرار گیرند. به‌طور کلی، OFAC می‌تواند با توجه به سیاست‌های خود، شرایطی را وضع کند که هدف آن محدود کردن ریسک‌های اقتصادی و امنیتی برای ایالات متحده باشد.
۲. رد درخواست مجوز خاص:
درصورتی‌که OFAC بررسی کند و نتیجه بگیرد که معامله‌ی پیشنهادی با منافع سیاست خارجی یا امنیت ملی ایالات متحده مغایرت دارد، ممکن است درخواست رد شود. این رد ممکن است به‌دلیل نگرانی‌های مربوط به نقض حقوق بشر، حمایت از تروریسم یا خطرات ناشی از همکاری با نهادهای تحریم‌شده باشد. در این شرایط، متقاضی به‌طور رسمی مطلع می‌شود که درخواست مجوز خاص او به‌دلیل این دلایل رد شده است.
در فرآیند درخواست مجوز خاص، یکی از عوامل کلیدی که می‌تواند تاثیر زیادی در سرعت و شفافیت پاسخ OFAC داشته باشد، ارائه‌ی مدارک کافی و به‌موقع است. طبق سوال ۶۳۱، OFAC تاکید دارد که درصورتی‌که مدارک مورد نیاز به‌طور کامل و دقیق ارسال شود، فرآیند بررسی تسهیل خواهد شد و احتمال دریافت پاسخ مثبت بیشتر می‌شود. بنابراین، متقاضیان باید توجه ویژه‌ای به جمع‌آوری و ارائه‌ی مستندات معتبر داشته باشند تا از رد درخواست به‌دلیل نقص اطلاعات جلوگیری کنند.
چه چالش‌ها و موانع مهمی در مسیر تجارت با کشورهای تحت تحریم وجود دارد؟
۱. Overcompliance بانک‌ها و موسسات مالی
حتی با داشتن مجوز از OFAC، برخی بانک‌ها به‌دلیل ترس از جریمه‌های احتمالی یا عدم اطمینان از مشروعیت تراکنش‌ها، ممکن است ریسک انجام آنها را نپذیرند. در چنین شرایطی، تجار یا اشخاص باید به‌دنبال بانک یا صرافی جایگزین برای انجام تراکنش خود باشند. این وضعیت که به «Overcompliance» معروف است، به معنای رعایت بیش از حد قوانین و پروتکل‌ها، به‌ویژه در مواردی است که تراکنش‌ها از نظر قانونی مجاز باشند.
سوال ۶۳۱ به‌طور خاص تاکید می‌کند که بانک‌ها حتی درصورت وجود مجوز نیز می‌توانند تراکنش‌ها را رد کنند، مگر اینکه از مشروعیت آن اطمینان حاصل شود.
۲. لایه‌های تحریم ثانویه
درصورتی‌که افراد یا نهادهای غیر آمریکایی تعامل قابل توجهی با حوزه‌های تحریمی داشته باشند، ممکن است تحت تحریم‌های ثانویه‌ی ایالات متحده قرار گیرند.تحریم ثانویه به این معنی است که ایالات متحده ممکن است برای افراد و نهادهای غیر آمریکایی که با کشورها یا نهادهای تحت تحریم تعامل دارند، محدودیت‌هایی وضع کند. این موضوع ممکن است به‌ویژه برای شرکت‌هایی که در بازارهای بین‌المللی فعالیت دارند، چالش‌برانگیز باشد.
سوال ۱۷۰ در این زمینه به‌طور ویژه توضیح می‌دهد که چگونه تحریم ثانویه ممکن است برای اشخاص و نهادهای غیر آمریکایی اعمال شود.
۳. به‌روزرسانی مداوم لیست‌ها و مجوزها
مقررات تحریمی، لیست‌های مسدود و دستورهای اجرایی که از سوی OFAC صادر می‌شوند، به‌طور مرتب تغییر می‌کنند. این تغییرات می‌توانند بر تجارت با کشورهای تحت تحریم تاثیر چشمگیری بگذارند. به همین دلیل، ضروری است که پیش از هر معامله یا تراکنش با کشور یا نهاد تحت تحریم، آخرین وضعیت تحریم‌ها و لیست‌های مربوطه را از طریق وب‌سایت OFAC یا منابع معتبر دیگر بررسی کنید تا از نقض احتمالی قوانین جلوگیری شود.
سوالات پرتکرار در زمینه تجارت با کشورهای تحت تحریم و دریافت مجوز از OFAC
۱. چطور می‌توانم برای تجارت با کشورهای تحریم‌شده مجوز بگیرم؟
- برای تجارت با کشورهای تحریم‌شده، ابتدا باید مشخص کنید که فعالیت مورد نظر تحت چه نوع تحریمی قرار دارد.
- پس از آن، بررسی کنید که آیا فعالیت شما مشمول مجوز عمومی است یا نیاز به دریافت مجوز خاص از دفتر کنترل دارایی‌های خارجی (OFAC) دارید.
- درصورت نیاز به مجوز خاص، باید مستندات مربوطه را ارائه داده و درخواستی رسمی ارسال کنید.
۲. چه تفاوتی بین مجوز عمومی و مجوز خاص وجود دارد؟
مجوز عمومی برای فعالیت‌هایی است که به‌طور پیش‌فرض مجازند؛ مانند صادرات دارو یا تجهیزات پزشکی به کشورهای تحت تحریم. در مقابل، مجوز خاص برای فعالیت‌هایی است که فراتر از محدودیت‌های مجوز عمومی قرار می‌گیرند و به بررسی دقیق‌تری نیاز دارند؛ مانند صادرات فناوری‌های پیشرفته.
۳. فرآیند درخواست مجوز خاص چگونه است؟
برای درخواست مجوز خاص، باید از پورتال الکترونیکی OFAC یا روش‌های رسمی دیگر استفاده کنید. درخواست باید شامل اطلاعات دقیق درباره‌ی کالا، طرف‌های دخیل در معامله، ارزش تراکنش و مدارک مربوط به منابع وجوه باشد. ارائه‌ی مستندات کامل و دقیق نقش حیاتی در تسهیل فرآیند دارد.
۴. آیا همه بانک‌ها حاضرند با کشورهایی که تحت تحریم‌اند، تجارت کنند؟
خیر. حتی اگر مجوز از OFAC دریافت شود، برخی بانک‌ها به‌دلیل ترس از جریمه یا مشکلات قانونی، ممکن است تراکنش‌ها را رد کنند. این وضعیت «Overcompliance» نامیده می‌شود و ممکن است نیاز به یافتن بانک یا صرافی جایگزین برای انجام تراکنش‌ها باشد.
۵. تحریم‌های ثانویه چیستند و چگونه می‌توانند بر تجارت تاثیر بگذارند؟
تحریم‌های ثانویه محدودیت‌هایی‌اند که ایالات متحده برای اشخاص و نهادهای غیر آمریکایی که با کشورهای تحت تحریم تعامل دارند، اعمال می‌کند. این تحریم‌ها می‌توانند تاثیری درخور توجه بر شرکت‌ها و نهادهای بین‌المللی داشته باشند که با کشورهایی مانند ایران در تعامل‌اند.
۶. چرا باید به‌روزرسانی‌های مداوم لیست‌ها و مجوزها را بررسی کنم؟
مقررات تحریمی و لیست‌های مسدود، ازجمله فهرست SDN، به‌طور مرتب تغییر می‌کنند. بنابراین، برای جلوگیری از نقض قوانین، ضروری است که پیش از هر معامله، آخرین وضعیت تحریم‌ها و لیست‌های مربوطه را از وب‌سایت OFAC یا منابع معتبر دیگر بررسی کنید.
۷. چطور از رد درخواست مجوز خاص جلوگیری کنم؟
برای افزایش شانس تایید درخواست مجوز خاص، باید دقت لازم را در ارائه‌ی اطلاعات و مستندات داشته باشید. عدم ارائه‌ی مدارک کافی یا نقص در اطلاعات می‌تواند منجر به رد درخواست شود. همچنین، آگاهی از قوانین و الزامات OFAC و رعایت آنها نقش مهمی در موفقیت درخواست دارد.
متخصصان حقوقی موسسه‌ی حقوقی لیبرالا، با برخورداری از تجربه و تخصص عمیق در زمینه‌ی قوانین تحریمی و مقررات OFAC، آمادگی دارند تا شما را در فرآیند اخذ مجوز برای تجارت با کشورهای تحریم‌شده همراهی کنند. اگر به مشاوره‌ی حقوقی یا راهنمایی در این حوزه نیاز دارید، با ما تماس بگیرید. تیم حرفه‌ای ما به شما کمک خواهد کرد تا از پیچیدگی‌های قانونی عبور کرده و تجارت خود را با اطمینان و در چهارچوب قوانین بین‌المللی پیش ببرید.
